Mieszkająca w zoo żyrafa Kornelia postanawia wyruszyć w podróż w poszukiwaniu niezwykłego, bo spełniającego życzenia płatka śniegu. Jej marzeniem jest mieć – jak na żyrafę przystało – długą szyję. Odmienny wygląd jest bowiem powodem do kpin i przyczyną smutku Kornelii. W poszukiwaniach pomagają jej: kot, sowa i bałwanek. Śledząc losy małej żyrafy, zrozumieliśmy, że każdy jest wyjątkowy, a niepowtarzalność własną i innych należy nie tylko akceptować, ale także uznać za wartość.

W afrykańskiej dżungli przychodzi na świat małe lwiątko, które ma zostać królem. Zanim jednak zasiądzie na tronie lwiej krainy, musi pokonać wiele przeszkód. Najpoważniejszym wyzwaniem okazuje się uwolnienie porwanych przez kłusownika rodziców. Lwiątko wyrusza samotnie w długą podróż. Na szczęście po drodze spotyka wielu życzliwych przyjaciół, którzy nie tylko służą mu nieocenioną pomocą, lecz także uczą go, jak należy sobie radzić w trudnych sytuacjach.

Pies Czaruś mieszka wraz z ojcem i bratem w pięknej zagrodzie. Choć niczego mu nie brakuje, postanawia nadać koloryt swemu – jak twierdzi: monotonnemu – życiu. Pomimo wielu próśb ojca oraz innych życzliwych mu zwierząt wyrusza do Miasta Róż, by zdobyć pierwszą nagrodę na wystawie psów. Szybko przekonuje się, że bez pracy nie ma kołaczy, a wyrzuty sumienia mogą gryźć równie boleśnie co pchły. Za radą Białego Kotka wraca do domu ojca. Liczy jedynie na miejsce w zagrodzie ze świniami. Jednak ojcowska miłość okazuje się bezgraniczna i wybaczająca. Historia o niepoprawnym piesku i kochającym tacie przypomniała nam, że rodzina to jest siła.

Profesor Hilary Szczebrzeszyński wraz z przedszkolakami wyruszył na wieś do Kukiełkowa. Jak to mówią, podróże kształcą. Nasza też była wielce kształcąca. Dowiedzieliśmy się, jak funkcjonuje teatr kukiełkowy i poznaliśmy niektóre obrzędy ludowe, m.in. noc sobótkową, dożynki czy topienie Marzanny. Wspólnie z kukłami wystąpiliśmy w Teatrze Jarzynowym im. Królowej Bony, niczym mała Dorotka wędrująca do Krainy Oz spotykaliśmy Stracha na Wróble i zatańczyliśmy z lalkami podczas Nocy Świętego Jana. Dzięki aktorom poczuliśmy, że wiosna – choć w tym roku wyjątkowo niezdecydowana – jednak czai się tuż za rogiem.

Jaki prezent cieszy najbardziej? Najdroższy? Największy? A może najbardziej kolorowy? Dwaj bracia przekonali się, że żaden upominek nie daje tyle radości, co ofiarowany z serca, z miłości i dobrze przemyślany. Niekiedy wymagający od darczyńcy także pewnego wysiłku. Widząc radość chłopców, zrozumieliśmy, że istotnie w dawaniu jest dużo więcej szczęścia niż w braniu i że nie warto czekać na specjalną okazję, aby sprawić komuś radość. Każda okazja jest dobra, by czynić dobro!

Za sprawą pięknej scenografii, bogatych kostiumów i muzyce wraz z aktorami przenieśliśmy się do starożytnej Jerozolimy. Okazało się, że znaleźliśmy się we właściwym miejscu i czasie, bo oto jeden z tamtejszych kupców pilnie potrzebował pomocy. Niestety żaden z przechodniów mu jej nie udzielił. Na szczęście znalazł się jeden dobry człowiek. Mogliśmy się przekonać o sile miłości bliźniego. Poznaliśmy też odpowiedź na pytanie, czym jest bezinteresowność.