Tegoroczne obchody Światowego Tygodnia Misyjnego odbywały się pod hasłem „Spotkaliśmy Jezusa, więc głosimy”. Jakże cudownie było spotkać człowieka, który nie tylko przez lata posługiwał na misjach w Rwandzie, lecz także zapragnął podzielić się z nami osobistym świadectwem o boskości Syna Bożego. Ojciec Tadeusz, pallotyn, przywiózł ze sobą przeróżne rekwizyty, dzięki którym łatwiej nam było wyobrazić sobie ten odległy zakątek świata, będący przez wiele lat JEGO światem. Nasz gość barwnie opowiadał o codziennym życiu tamtejszych ludzi, ich kulturze, zwyczajach. Nauczył nas słów, którymi witają się miejscowi: URUKUNDO – ITEKA. Przez chwilę poczuliśmy się jak uczestnicy tańca plemiennego, kiedy jeden z naszych kolegów założył strój i dzwonki na kostki nóg oraz wziął do ręki dzidę i instruowany przez ojca zaczął tańczyć. Podziwialiśmy piękne wytwory pracy rąk tubylców – zarówno rzeźby, jak i obrazki z liści bananowca. Zrozumieliśmy też, że codzienny, obfity posiłek nie jest czymś oczywistym – dzieci w Afryce jedzą tylko jeden dziennie, a ich głównym pożywieniem jest kaszka z manioku. Przy zapalonych pięciu kolorowych świecach, oznaczających pięć kontynentów, pomodliliśmy się o pokój na świecie. Ojciec poprosił nas o modlitwę za dzieci z krajów misyjnych – abyśmy mogli spełnić jego prośbę, podarował nam kolorowe różańce.
